Miasto Heloizy i Abelarda.

Moje zainteresowanie Francja zaczelo sie w szkole sredniej i trwa do chwili obecnej.Zawsze jednak byly to ksiazki historyczne lub filmy mowiace o Francji.No i w koncu moje marzenie o wyjezdzie do Paryza , po latach spelnilo sie.
Pakujemy nasze autko ,zakladamy namiot na dach i w droge.
Kuba jest jeszcze malutki.Czy bedzie cos z tej wycieczki pamietal ? Zobaczymy za jakis czas.

………………………...

Paryż– stolica i największe miasto Francji, położone w centrum Basenu Paryskiego, nad Sekwaną (La Seine). Miasto stanowi centrum polityczne, ekonomiczne i kulturalne kraju.
W granicach administracyjnych Paryża zamieszkuje ponad 2 mln osób (według danych z 2010 było to 2 243 833[1]), w tzw. Wielkim Paryżu ok. 10 mln, a w całym zespole miejskim ponad 12 mln (w 2007 paryską przestrzeń aglomeracji zamieszkiwało 12 067 000 osób). Aglomeracja paryska konkuruje tym samym pod względem liczby ludności w Unii Europejskiej z Londynem.
Paryż, który stanowi osobny departament o numerze 75, jest jednocześnie stolicą regionu administracyjnego Île-de-France. Oprócz departamentu paryskiego w jego skład wchodzą departamenty: Essonne (91), Hauts-de-Seine (92), Seine-Saint-Denis (93), Seine-et-Marne (77), Val-de-Marne (94), Val-d’Oise (95) oraz Yvelines (78).
Miasto ma układ koncentryczny z rozchodzącymi się gwiaździście bulwarami. Jego oś stanowi wcięta dolina Sekwany, która dzieli Paryż na dwie części: prawobrzeżną (północną) Rive Droite oraz lewobrzeżną (południową) Rive Gauche.

……………………………

Współrzędne geograficzne Paryża to:
48 stopni i 50 min. szerokości geograficznej północnej,
2 stopnie i 20 min. długości geograficznej wschodniej.
Na północy kończy się wielka równina północno-europejska i zaczyna Basen Paryski. Otacza on dolinę Sekwany i zajmuje większą część Francji Północnej. Basen Paryski jest największym basenem osadowym Europy. Z punktu widzenia geografii skupia on większość krain położonych wokół Sekwany i Loary średniej, będącej rzeką boczną od końca ery trzeciorzędowej. Grunty paryskie są wapniowe, marglowe, gliniaste i piaskowe. Powierzchnia miasta wynosi 10 540 ha.

…………………………….

W Paryżu znajduje się wiele zabytków z różnych epok, dzieł sztuki, budowli architektonicznych, muzeów, uczelni oraz instytucji o znaczeniu międzynarodowym. Paryż to również światowe centrum mody. Znacznym udogodnieniem dla turystów jest wprowadzenie Paris Museum Pass – imiennej karty umożliwiającej wstęp do muzeów, pałaców, i innych atrakcji znajdujących się w Paryżu i jego okolicach bez konieczności kupowania biletów.

………………………………….

Co warto zobaczyc ? :

a) Wieża Eiffla (La tour d’Eiffel) – metalowa wieża o wysokości 324 m, postrzegana jako symbol Paryża i Francji, zbudowana z okazji Wystawy Światowej z 1889 r.
b) Katedra Notre-Dame (La cathédrale Notre-Dame de Paris, lub Notre-Dame de Paris) – gotycka katedra, jedna z najbardziej znanych na świecie z XIV wiek (budowa trwała od XII wieku).
c) Łuk Triumfalny w Paryżu (L’Arc de Triomphe) – monumentalny klasycystyczny pomnik w kształcie łuku, upamiętniający francuskie zwycięstwa w wojnach napoleońskich, z 1836.
d) Bazylika Sacré Coeur – kościół w stylu neoromańsko-bizantyńskim, wybudowany na szczycie wzgórza Montmartre w Paryżu, w 1914.
e) Luwr – jedno z największych muzeów sztuki na świecie, w jej zbiorach znajduje się m.in. Mona Lisa oraz Wenus z Milo.
f) Cmentarz Père Lachaise
g) Moulin Rouge – najsłynniejszy paryski kabaret
h) Pole Marsowe (Champ-de-Mars) – park z ogrodem w stylu francuskim, u stóp Wieży Eiffla dawniej wykorzystywane jako pole ćwiczeń wojskowych i miejsce wystaw światowych;

………………………

Paryz w światowej kulturze zajmuje miejsce szczególne , nie tylko ze względu na to, że jest stolicą Francji i jednym z największych miast Europy i świata. To tu działają najbardziej znane domy mody, przybywają malarze i poeci. Wiele dzieł sztuki nawiązuje w swoim tytule czy treści właśnie do Paryża. Należą tu choćby wielkie dzieła literatury jak Katedra Marii Panny w Paryżu Victora Hugo, Ojciec Goriot Honoriusza Balzaka, Trzej muszkieterowie czy Królowa Margot oraz inne powieści Aleksandra Dumasa ojca, Dama kameliowa Aleksandra Dumasa syna, Sceny z życia cyganerii Henry Murgera, Gra w klasy Julio Cortazara, Zwrotnik Raka Henry’ego Millera, Upiór w operze Gastona Lerouxa wraz ze swoimi licznymi adaptacjami, czy nawet współczesne bestsellery – Kod Leonarda da Vinci Dana Browna oraz Pachnidło Patricka Süskinda. W muzyce 31 Symfonia D-dur Wolfganga Amadeusa Mozarta, to po prostu Symfonia paryska, w Paryżu również toczy się akcja takich oper jak: La Traviata (Giuseppe Verdi), Cyganeria (Giacomo Puccini), Andrea Chénier (Umberto Giordano) czy Adriana Lecouvreur (Francesco Cilea), Nocy św. Bartłomieja Giacomo Meyerbeer poświęcił Hugonotów, a jednym z najbardziej znanych operetkowych tytułów jest Życie paryskie Jacques’a Offenbacha. Richard Heuberger akcję operetki Bal w operze także umiejscowił w Paryżu.
Oddzielnym tematem jest tutaj film. Wystarczy wymienić same ekranizacje wymienionych wcześniej dzieł, a przecież akcja wielu współczesnych filmów toczy się także w tej europejskiej metropolii.

Również dla kultury polskiej Paryż zajmuje miejsce szczególne, zwłaszcza dla twórczości w XIX wieku. To tu swoje dzieła tworzył Fryderyk Chopin i Cyprian Kamil Norwid, a Adam Mickiewicz bezpośrednio do „paryskiego bruku” odnosi się w epilogu Pana Tadeusza. Okres romantyzmu był szczególnie bogaty w twórczość i działalność artystów polskich w okresie po Powstaniu listopadowym. Miasto było wówczas centrum tzw. Wielkiej Emigracji polskiej. 24 listopada 1838 r. nastąpiło podpisanie aktu fundacji, a 24 marca 1839 r. miało miejsce uroczyste otwarcie Biblioteki Polskiej, która jest najstarszą polską biblioteką za granicą, przechowującą ponad 100 tys. woluminów z zakresu polskiej historii i kultury. Ośrodek ten odgrywał i odgrywa znaczącą rolę w międzypaństwowych kontaktach kulturalnych[14]. W późniejszych latach Paryż był miastem, gdzie przebywało i tworzyło wielu wybitnych polskich twórców po 1945. Wiązało się to głównie z Instytutem Kultury Polskiej i jego czołowym wydawnictwem „Kultura”, którego naczelnym redaktorem był Jerzy Giedroyć. Obok Giedroycia w Paryżu mieszkali i tworzyli wówczas m.in. Józef Czapski, Konstanty Jeleński. W Paryżu tworzyło też wielu polskich malarzy: Jacek Malczewski, Olga Boznańska i Tadeusz Styka. Obszerną wystawę ich prac na stałe przebywających w zbiorach we Francji zorganizowano w 2010 w Gdańsku w Pałacu Opatów.


Abelard i Heloiza - slynni kochankowie Paryza

Pierre Abelard był wybitnym filozofem i teologiem średniowiecznym. Heloiza była natomiast jego uczennicą, młodszą od niego o ponad dwadzieścia lat. Dziewczyna słynęła ze swojej dużej wiedzy, inteligencji i urody. Pierre zafascynowany nią postanoiwł ją uwieźć. Heloiza zakochała się w Abelardzie i zgodziła się zostać jego kochanką. Para utrzymywała swój romans w tajemnicy, jednak wiedziało o niej wiele osób, ponieważ Abelard pisywał wiersze miłosne opiewające Heloizę, które później śpiewali żacy.
Osobą, która o tej miłości dowiedziała się jako ostatnia był Fulbert – wujek i opiekun Heloizy. Zdał sobie sprawę z faktu, że Pierra i Heloizę łączy romans dopiero w momecie, gdy nakrył ich in flagranti. Kanonik Fulbert uznał ów romans za obrazę swojego dobrego imienia. Rozgniewany wyrzucił Abelarda z domu. Pierrowi udało się zabrać stamtąd dziewczynę i umieścić u swojej siostry, gdzie Heloiza urodziła syna Abelarda – Astrolabiusza. Fulbert nalegał, aby Pierre poślubił jego podopieczną. Pierre chciał ją pojąć za żonę, jednak nie mógł pozwolić, aby wiadomość o małżeństwie rozeszła się wśród uczonych (jako mężczyzna żonaty nie mógłby dalej zajmować się nauką).
Opiekun dziewczyny zgodził się na to, jednak nie dochował tajemnicy, czym wywołał gniew Heloizy. Świeżo poślubiona kobieta udała się wówczas do kasztoru, w którym pobierała za młodu nauki. Pierre został wykastrowany przez zbirów nasłanych przez Fulberta. Ponieważ wiadomość o jego małżeństwie obiegła już Paryż, nie mógł nadal wykładać, wstąpił więc do klasztoru, gdzie nadal nauczał, jednak prowadził lekcje jedynie dla mnichów oraz najgorliwszych ze swoich dawnych uczniów.
Heloiza również włożyła na siebie szaty zakonne. Ich miłość, mimo iż na odległość, wciąż trwała. Kochankowie korespondowali ze sobą, a ich listy świadczą o wielkim uczuciu.
Ich związek przedstawia miłości fatalna. Oboje zdawali sobię sprawę z faktu, że ich miłość jest skazana na niepowodzenie i nie przyniesie żadnemu z nich korzyści. Nie potrafili jednak okiełznać rodzącego się w nich uczucia. Namiętność, jakiej ulegli doprowadziła oboje do zguby. Heloiza jako kobieta okryta złą sławą, nie miała szans na dobre zamążpójście. Abelard nie mógł nadal zajmować się dzialalnością naukową. Była to więc miłość fatalna. Historia o nieszczęśliwych kochankach została opisana w średniowiecznym „Romansie o róży”. Przez wiele wieków znajdowała grono czytelników i inspirowała kolejnych artystów.

…………………………

Caly dzien spedzlismy w Paryzu.Poznym popoludniem ruszylismy do Boulogne na nocleg.Bedziemy nocowac na parkingach im.Rolanda Garrosa , nad Sekwana , ktore teraz sa puste i mozna z nich bez problemu korzystac.

Zdjęcia (51)

Komentarze (6)