Dawna stolica Litwy.

Ruszamy w dalsza droge do Kowna,pierwszej stolicy Litwy.Na miejscu parkujemy auto niedaleko zamku , nad rzeka Wilia.Ruszamy zwiedzac miasto.

Kowno – drugie pod względem liczby mieszkańców miasto Litwy (około 320 tys. mieszkańców w 2011 roku[1]) i największy ośrodek przemysłowy kraju.
Kowno leży w środkowej części kraju, na Nizinie Środkowolitewskiej, nad Niemnem, u ujścia Wilii; do 1918 było miastem granicznym, współczesne lewobrzeżne dzielnice Aleksota i Poniemoń leżały w Królestwie Polskim.
Kowno w dwudziestoleciu międzywojennym (od 1920) było stolicą Litwy. W okresie tym liczba mieszkańców wzrosła z 90 tys. do 150 tys. Obecnie jest to miasto z największym udziałem populacji litewskiej – ok. 88%.
Pierwsze wzmianki o zamku w Kownie pochodzą z 1361 roku, jednak miasto w jego pobliżu powstało w niezasiedlonym wcześniej miejscu dopiero na początku XV wieku. Zamek w Kownie bronił Litwinów przed najazdami Krzyżaków, którzy jednak zdobywali go wielokrotnie, m.in. w 1362 roku. W 1384 roku Krzyżacy wznieśli, zachowany do dziś, nowy murowany zamek nazwany przez nich Ritterswerder mający stanowić bazę wypadową do dalszych najazdów, szczególnie na Wilno i Troki. W tym czasie przy zamku powstała ufortyfikowana faktoria handlowa należąca do Gdańska, z której eksportowano drewno, wosk, miód, smołę i dostarczane przez Żmudzinów dziewczęta. W 1391 zamek w Kownie był miejscem zbornym w czasie Krzyżackiego najazdu na Litwę, a w 1396 roku w jego murach wielki mistrz krzyżacki podpisał z Witoldem zawieszenie broni, po którym podpisano pokój na wyspie Salin w 1398 r., na mocy którego Kowno stało się miastem nadgranicznym pomiędzy Litwą i opanowaną przez Krzyżaków Żmudzią. Krzyżacy po 1398 roku wybudowali milę od Kowna nowy zamek Gotteswerder. W 1404 roku w zamku w Kownie odbył się zjazd Witolda z wielkim mistrzem krzyżackim, na którym Żmudzini złożyli hołd wielkiemu mistrzowi. W dniu 6 stycznia 1408 roku na zamku odbył się kolejny zjazd, na którym stawił się wielki mistrz Ulrich von Jungingen, mistrz inflancki i król Polski Władysław II Jagiełło oraz będący między nimi rozjemcą Witold. W 1408 roku Kowno uzyskało prawa miejskie magdeburskie.Ostatecznie przynależność państwowa Kowna uregulowana została po bitwie grunwaldzkiej (1410) i pokoju toruńskim (1411).Początkiem miasta był rok 1408, w którym książę Witold Kiejstutowicz lokował w pobliżu zamku osadę, której nadał prawa miejskie (magdeburskie), dzięki czemu powstał samorząd administracyjny, gospodarczy i sądowy. Badania archeologiczne wskazują, że miasto powstało w miejscu wcześniej niezasiedlonym. W 1413 miasto zostało siedzibą powiatu kowieńskiego województwa trockiego. W tym samym roku król Władysław Jagiełło przyjął w Kownie posła cesarza Zygmunta Luksemburskiego, Benedykta Makr von Fluch. Ponownie król Jagiełło przebywał w Kownie 22 października 1418 roku. W 1433 roku wojska Świdrygiełły i mistrza inflanckiego przeszły przez miasto podczas ataku na Litwę. W 1451 roku król Kazimierz IV Jagiellończyk przyjął w Kownie posła księcia Burgundii Filipa Dobrego. Prawa miejskie potwierdził król Kazimierz Jagiellończyk w 1440 i 1463 nadając miastu nowe grunty nad Niemnem. Rok później, w związku z zarazą w Krakowie, zimę 1464 roku król Kazimierz wraz z dworem spędził w Kownie. Kowno uzyskało prawo składu w 1472 roku[6]. Dopiero pod koniec XV wieku w mieście pojawiły się pierwsze murowane zabudowania i szacuje się, że miasto liczyło ok. 500-600 mieszkańców. W tym okresie nastąpił szybki rozwój miasta, ponieważ szacuje się, że około 1570 roku Kowno mogło liczyć już ok. 5 tys. mieszkańców.
W drugiej połowie XVI wieku Kowno należało do powiatu kowieńskiego w województwie trockim.


Co warto zobaczyc ? -

a) ruiny zamku - ruiny zamku zbudowanego w 2 poł. XIV wieku i rozbudowanego w wieku XVI, usytuowanego w "międzyrzeczu" u ujścia rzeki Wilii do Niemna.
b) kosciol Sw.Trojcy - Klasztor bernardynek założony został w Kownie w XVI w., a obecny budynek zbudowano w latach 1624-1634. Wraz z klasztorem powstał gotycki kościół. Fundatorem wszystkich obiektów był marszałek szlachty powiatu kowieńskiego Aleksander Massalski. Znajduje się tu także seminarium duchowne. Kościół p.w. św. Trójcy zbudowano w stylu gotyckim, z elementami renesansowymi. Najcenniejszym elementem jego wyposa­żenia jest cudowny obraz Matki Boskiej.
c) ratusz miejski zwany „Białym Łabędziem” (XVI wiek) - na Starym Mieście, przy pl. Ratuszowym, pochodzący z XVI wieku, popularnie nazywany przez kownian "białym łabędziem". Liczy 53 metry wysokości.
Został wzniesiony w 1542 roku jako niski nieotynkowany budynek pozbawiony wieży. W latach 1771–1780 gmach przebudował architekt Jan Matekeri w stylu eklektycznym.
W 1824 roku w ratuszu umieszczono cerkiew prawosławną, następnie dowództwo kowieńskiej artylerii. Czternaście lat później roku budynek przekształcono w carską rezydencję, przebudowując go w stylu klasycyzmu z elementami gotyckimi i barokowymi. Przez jakiś czas działał tu teatr, a od 1869 roku do I wojny światowej rosyjska administracja Kowna.
Po uzyskaniu przez Litwę niepodległości ratusz dalej mieścił władze miejskie. Po 1945 roku zakwaterowano tu kowieński oddział Archiwum Państwowego Litewskiej SRR, przez jakiś czas z pomieszczeń budynku korzystała też Kowieńska Politechnika (1951–1960).
Obecnie znajduje się tu muzeum ceramiki. W październiku 2003 roku obiekt został wpisany na listę architektonicznego dziedzictwa Litwy.
d) Dom Perkuna (XVI w.) - kamienica kupiecka zbudowana w Kownie w stylu gotyckim na przełomie XV i XVI wieku. Fundatorami byli prawdopodobnie kupcy Hanzy.
W drugiej połowie XVI wieku kamienica została kupiona przez jezuitów, którzy urządzili w nim w 1643 roku kaplicę. Po kasacji klasztoru w 1773 roku, budynek uległ dewastacji. W pierwszej połowie XIX wieku wyremontowany, mieściła się w nim szkoła i teatr, do którego uczęszczał Adam Mickiewicz. Następnie ponownie zdewastowany, do czasu gdy (pod koniec XIX wieku) przeznaczono go na szkołę cerkiewną. W tym też czasie nazwano go dzisiejszą nazwą. Od 1928 roku ponownie własność jezuitów, którzy umieścili w nim internat.Obecnie mieści się w nim muzeum Adama Mickiewicza.W tym budynku urodził się polski historyk (jezuita) Wojciech Wijuk Kojałowicz (1609–1677).
e) Budynek Gimnazjum Polskiego z 1929 r. na ul. Miškų gatvė.Polska szkoła średnia istniejąca w dwudziestoleciu międzywojennym na Litwie. Kształciła członków polskiej mniejszości narodowej zamieszkującej na tzw. Litwie Kowieńskiej. Działała w latach 1919–1940.
f) Archikatedra śś. Piotra i Pawła gotycka (XV-XVII wiek) .Bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kownie (lit. Kauno Šv. apaštalų Petro ir Povilo arkikatedra bazilika) – kościół gotycki z XV wieku, trójnawowy, zbudowany z cegły, wielokrotnie przebudowywany. Mieści się przy ulicy Vilniaus gatve, pod numerem 26.
Budowę świątyni rozpoczęto w 1413 r. Nawę główną i wieże ukończono w 1624 r. Prace budowlane zakończyły się w 1655 r. Budowla mierzy 84 m długości i 34 m szerokości. Nawa główna ma 26 m wysokości. Jest to największa świątynia katolicka na Litwie i jedyny w kraju kościół gotycki w formie bazyliki. W latach 1808-1864 świątynia należała do augustianów. Od 1895 pełni funkcję katedry, od 1921 jest bazyliką mniejszą.Ołtarz główny z 1755, wykonany przez Tomasza Podhajskiego, przedstawia grupę Ukrzyżowania w otoczeniu 12 apostołów. Ołtarzy bocznych jest dziewięć. Ściany świątyni zdobią obrazy Johanna Gotharda Berhoffa i Michała Andriollego. W świątyni pochowano biskupa żmudzkiego Macieja Wołónczewskiego, poetę Maironisa (mauzoluem na zewnątrz kościoła) oraz kardynała Vincentasa Sladkevičiusa.


Na obiad zatrzymujemy sie w pieknej restauracji polozonej przy ratuszu.Zamawiamy szaszlyki,kaczke z zurawina ,pieczen z dzika i kluseczki ze szpinakiem.Porcje spore i smaczne.Za caly obiad dla 3 osob i napoje zaplacilismy 47 €.
Powoli ruszamy w strone auta i jedziemy dalej szukajac miejsca na nocleg.

Zdjęcia (57)

Komentarze (4)