Dunkierka.

Francja to moj konik.Uwielbiam jej historie i dlatego postanowilam krok po kroku zwiedzic ten kraj.Na poczatku byla Alzacja z cudownym Colmar i trasa winna oraz Lotaryngia z Nancy.Teraz kolej na Le Nord z Dunkierka.
Wczesnym popoludniem docieramy do miasta.Znajdujemy parking przy porcie jachtowym ( nie placimy za niego bo jest Weekend ) i ruszamy na spacer po miescie.Pogode mamy super.Pieknie swieci slonce i sa 23 stopnie.Na koniec zwiedzania wstepujemy do restauracji na kawe i piwko.Oczywiscie Francuzi nie mowia w zadnym innym jezyku tylko po francusku.Menu tez jest tylko po francusku.Na szczescie nasz syn uczy sie w szkole tego jezyka wiec nie mielismy problemu z porozumieniem sie. Kuba kupuje sobie 2 galki lodow ( 1 galka pomiescilaby 3 normalne galki :) ) za jedyne 4 €.Po okolo 3 godzinach wracamy powolutku do samochodu.


Dunkierka – francuskie miasto położone nad Morzem Północnym, usytuowane niedaleko granicy z Belgią; równocześnie Dunkierka jest najbardziej wysuniętym na północ miastem Francji (w regionie Hauts-de-France, w departamencie Nord).Dunkierka powstała około 800 roku jako flamandzka osada rybacka.
W 1622 roku dla osłony portu od strony zachodniej Hiszpanie zbudowali fort Mardyck. W 1646 roku po 17 dniach oblężenia Kondeusz zdobył Dunkierkę dla Francji. 16 września 1652 roku miasto znów przechodzi w ręce Hiszpanów. 26 maja 1658 roku Turenne rozpoczął ponowne oblężenie. Po zwycięstwie koalicji angielsko-francuskiej w bitwie na wydmach (14 czerwca 1658), w której Turenne i Lockhart pobili przybyłą na odsiecz Dunkierce armię don Juana d’Austria i Kondeusza, miasto poddaje się Francuzom 25 czerwca 1658. Wieczorem Ludwik XIV przekazał je Cromwellowi (tzw. la folle journée, dzień, w którym Dunkierka znajdowała się kolejno pod panowaniem hiszpańskim, francuskim i angielskim).
Po śmierci Cromwella, po ponad czteroletnim panowaniu angielskim, potrzebujący pieniędzy Karol II Stuart zaoferował Dunkierkę Francji za dwanaście milionów liwrów. Negocjacje ze strony francuskiej prowadził Godefroi d’Estrades. Ostatecznie Francja przekazała 5 milionów i otrzymała za tę sumę Dunkierkę i Mardyck. 27 września 1662 roku Francuzi weszli do miasta, a 2 grudnia 1662 odbył się tryumfalny wjazd Ludwika XIV.
W XIX w. szybki rozwój miasta dzięki wybudowaniu połączenia kolejowego łączącego region hutniczo-górniczy północnej Francji z portem w Dunkierce.
Podczas II wojny światowej miejsce ewakuacji brytyjskiego korpusu ekspedycyjnego i wojsk francuskich między 26 maja i 3 czerwca 1940 roku, znanej pod kryptonimem „Dynamo”. Do ewakuacji wykorzystano wszystkie dostępne w porcie rodzaje statków i łodzi, pozostawiając na francuskim brzegu ogromne ilości sprzętu wojskowego (2 tys. dział, 500 tys. ton wyposażenia) oraz około 40 tysięcy francuskich żołnierzy. Ewakuowano 338 226 brytyjskich i francuskich żołnierzy. Brytyjska i francuska flota straciły około 300 statków różnego typu. Ewakuacja była możliwa dzięki temu, że niemieckie wojska lądowe otrzymały rozkaz zatrzymania natarcia. Dunkierka została wyzwolona spod okupacji niemieckiej dopiero w maju 1945 roku przez wojska francuskie i 1 Czechosłowacką Brygadę Pancerną.
4 marca 1947 roku Wielka Brytania i Francja podpisały tutaj traktat z Dunkierki.

……………………………

Wracamy do Belgii.Szukamy powoli miejsca na nocleg , ale po drodze wstepujemy jeszcze na troche do cudownego miasteczka o nazwie Veurne.

Zdjęcia (23)

Komentarze (4)