Wal Atlantycki.

Z Ostendy ruszamy w kierunku Dunkierki.Od Ostendy po samo Calaise ciagnie sie Wal Atlantycki - pozostalosc po II wojnie swiatowej.
Droga biegnie pomiedzy morzem i plazami , a walem.Nie mialam pojecia,ze cos takiegio tu istnieje.Bardzo ciekawe miejsce.

………………………………….

Wał Atlantycki – system umocnień ciągnących się na długości 3862 km wzdłuż zachodnich wybrzeży Europy, od granic Hiszpanii do północnych krańców Norwegii.
Został wzniesiony przez Niemców podczas II wojny światowej na okupowanych terenach. Miał stanowić podstawę obrony niemieckiej w przypadku inwazji wojsk alianckich na kontynent europejski.
Wał Atlantycki był najsilniej ufortyfikowany w rejonie Calais, gdzie spodziewano się, ze względu na bliskość (37 km) angielskiego wybrzeża, głównego uderzenia wojsk inwazyjnych, znacznie słabiej natomiast w Normandii, co wykorzystali alianci 6 czerwca 1944, w początkowej fazie operacji Overlord.Hitler po szybkim podboju prawie całego kontynentu w 1941 roku zaplanował uczynienie go niezdobytą twierdzą (Festung Europa). W związku z tym, 23 marca 1942 r. wydał dyrektywę numer 40, oficjalnie rozpoczynając prace. Po rajdzie na Saint-Nazaire 13 kwietnia 1942, Hitler rozkazał wzmocnić obronę baz marynarki wojennej (w tym baz U-Bootów). Początkowo fortyfikacje skupiono wokół największych portów, a dopiero pod koniec 1943 roku rozszerzono na inne tereny.Fritz Todt, projektant Linii Zygfryda wzdłuż granicy francusko-niemieckiej był głównym inżynierem zatrudnionym przy konstrukcji najważniejszych bunkrów i innych budynków ochronnych. Tysiące przymusowych robotników zostało zmuszonych do wznoszenia tej wielkiej linii z żelaza i betonu wzdłuż duńskiego, belgijskiego i francuskiego wybrzeża.
Na początku 1944 roku feldmarszałek Erwin Rommel został dowódcą obrony Wału Atlantyckiego. Rommel uważał, że obecne fortyfikacje były zaprojektowane nieodpowiednio i natychmiast rozpoczął ich rozbudowę. Zlecił budowę betonowych schronów ogniowych nad brzegami Atlantyku, a także pogłębił pas obronny, aby wróg po wydostaniu się z plaż, został za nimi związany ogniem. Z bunkrów żołnierze mieli prowadzić ostrzał pozycji nieprzyjaciela korzystając z karabinów maszynowych, dział przeciwpancernych oraz lekkiej artylerii. Plaże zostały zaminowane i zagrodzone zasiekami. Miny były umieszczane również pod wodą, blisko brzegu. Tego typu zabezpieczenia miały na celu zniszczenie alianckich barek desantowych zanim dotrą do plaż.
Do chwili rozpoczęcia inwazji Niemcy umieścili w północnej Francji około 6 milionów min. Główną zasługą Rommla była rozbudowa systemu do wewnątrz, zatapianie nisko położonych terenów i zastosowanie tzw. Szparag Rommla. Były to konstrukcje, składające się z drewnianych pali wbitych w ziemię, połączonych drutami, na których były zawieszone granaty. Miały one zniszczyć szybowce po wylądowaniu.
Feldmarszałek Rommel wiedział, że jeśli wojska sprzymierzone nie zostaną zatrzymane na plażach to prawdopodobnie będzie to oznaczało początek końca III Rzeszy.Wał nigdy nie został ukończony. Składał się pierwotnie z baterii artyleryjskich, bunkrów i pól minowych, które w ciągu lat 1942-1944 rozciągnięto od granicy francusko-hiszpańskiej do Norwegii (tzw. Festung Norwegen). Wiele fragmentów umocnień zachowało się do dnia dzisiejszego. Można je zobaczyć w okolicach Scheveningen, Katwijk i oczywiście w Normandii. W belgijskiej miejscowości Oostende znajduje się jeden z najlepiej zachowanych fragmentów fortyfikacji. Warto zobaczyć kompletną baterię ciężkiej artylerii, budynki mieszkalne i zasieki. Były one przeznaczone dla jednostki inżynieryjnej, odpowiedzialnej za wzniesienie tej części Wału.

Zdjęcia (3)

Komentarze (0)