Juodkrantė jest pierwszą wieksza miejscowością, do której dociera się jadąc od przeprawy promowej. Podobnie jak w pozostałych miejscowościach, możemy cieszyć się wodami zatoki lub po trzydziestominutowym spacerze kąpać się w morzu. Niepowtarzalnym miejscem jest Góra Czarownic. Trasa na wzniesienie jest udekorowana drewnianymi stylizowanymi na ludowe rzeźbami. Rzeźby wyobrażają postaci mitologiczne lub są dziełem wyobraźni artystów. Część z nich odwołuje się do mitologii dawnych Bałtów. Wśród wyobrażonych postaci znajduje się Neringa, która wedle legendy usypała z piasku mierzeję, by ochronić rybaków przed zazdrosnym bogiem morza, który sztormami mścił się za to, że mityczna kobieta wyszła za mąż. Nieopodal Juodkrantė znajduje się stanowisko kormoranów. By je zobaczyć, trzeba wejść na drewniany taras, ale okazuje się, że ptaki przebywają gdzieś daleko, w swoich siedliskach. Natomiast to, co ukazuje się oczom, to zupełnie zniszczone drzewa. Kikuty martwych, pozbawionych kory drzew o srebrzystym kolorze sprawiają wrażenie miejsca dotkniętego chemicznym skażeniem. Nie jest to jednak efekt działalności człowieka a przedziwne naturalne zjawisko. Kormorany swymi odchodami zatruwają ziemię i unicestwiają drzewa.
Zalew Kuroński – zatoka na południowo-wschodnim wybrzeżu Morza Bałtyckiego na terytorium Rosji (obwód kaliningradzki) i Litwy. Jego nazwa pochodzi od bałtyckiego ludu Kurów. Do zalewu uchodzi rzeka Niemen, zbierająca wody z Białorusi, Litwy i obwodu kaliningradzkiego Rosji oraz z małym stopniu z Polski.
Zalew Kuroński jest oddzielony od otwartego morza Mierzeją Kurońską. Nad wąską cieśniną na północnym krańcu mierzei, która łączy Zalew z Bałtykiem, leży największy litewski port Kłajpeda.