WTOREKPo zjedzonym sniadaniu ruszamy do Cesis.Miasteczko slynie z warownego zamku . A zamki to nasze ulubione miejsca do zwiedzania.Na miejscu parkujemy auto na przyzamkowym parkingu i ruszamy w plener.
Cesis - miasteczko położone w Liwonii, na Północny - Wschód od Rygi. Słynie ze znajdujących się tutaj średniowiecznych ruin zamku. Cesis stanowiło niegdyś drugą pod względem wielkości fortecę w Inflantach. Podobnie położenie miasta, w samym sercu Parku Narodowego Gauja świadczy o jego atrakcyjności.
Na przełomie XI i XII w. istniała tutaj osada, która dała początek miastu Cesis. Zamieszkujący okolicę Wendowie wybudowali tutaj drewnianą twierdzę. Następnie ziemie te zostały podbite przez Zakon Kawalerów Mieczowych, którzy spalili ówczesny zamek i od 1206 r. zaczęli budować w jego miejsce kamienną twierdzę.Po raz pierwszy o leżącym u stóp zamku mieście Cesis wzmiankowano w 1221 r. Od 1383 r. Cesis funkcjonowało już na prawach miejskich, a pół wieku później zostało członkiem Hanzy. W tamtym czasie miasto słynęło ze znamienitych mieszkańców: kupców i rzemieślników, którzy stworzyli odłam Bractwa Czarnogłowych i Małą Gildię. W tym okresie niewielka łotewska metropolia była już otoczona potężnymi murami obronnymi. Do miasta prowadziły cztery okazałe bramy: Raunas, Rigas, Udens i Katrinas.
Oprócz bogactwa płynącego z handlu Cesis wciąż było wielką warownią. Miasto i sam zamek były kolejno trawione przez najazdy, pożary oraz epidemię dżumy. Skutkiem tego w XVIII w. zostało praktycznie całe zniszczone.Przyłączenie Inflant do Imperium Rosyjskiego (1721) rozbudziło nadzieję na odrodzenie Cesis. Odbudowę utrudniały jednak kolejne pożary, epidemie i związane z tym ucieczki ludności. Dopiero w 1762 r., z nakazu carycy Katarzyny II, Cesis odzyskało prawa miejskie i rozpoczęło się przywracanie miasta do życia. Szacuje się, że w 1817 r. zamieszkiwało je ok. 1300 osób, podczas gdy w 1897 r. już 6356. Pomyślne wiatry powiały za sprawą otwarcia linii kolejowej na trasie Cesis - Drabeši (1868), Ryga - Psków oraz Ryga - Valka (1889). Prócz rozwoju przemysłu, Cesis zyskało miano letniskowej miejscowości wypoczynkowej, chętnie odwiedzanej przez rosyjskie elity. Po II wojnie światowej rozwijał się tu przemysł samochodowy. Nie przyniosło to jednak znaczącego wzrostu pozycji miasta zarówno w dziedzinie gospodarki, jak i kultury. Uśpione miasto dawnej Hanzy zabłysło za to w XX w., w okresie krystalizowania się świadomości narodowej Łotyszy. Mieszkańcy Cesis jako pierwsi w kraju wciągnęli na maszt bordowo-biało-bordową flagę. Dziś powiewa ona dumnie na starej wieży zamkowej, przypominając mieszkańcom o odzyskanej wolności Kolejny okres rozwoju miasta to wiek XIX.
Największą zaletą miasta jest jego położenie, Cesis leży bowiem w samym sercu Parku Narodowego Gauja. Niezwykle malownicza okolica przyciąga rzesze turystów pragnących odpocząć na łonie natury. Dodatkowymi atrakcjami są zabytki, a wśród nich przede wszystkim średniowieczne budowle.
Najważniejszym miejscem jest
Stare Miasto, otoczone ulicami Palasta iela (północno-zachodnia część), Lencu iela (północno-wschodnia) i Valnu iela (południowa). Najważniejszym miejscem spotkań, romantycznych randek, festiwali i koncertów są
ruiny zamkowe. Budowę kamiennej twierdzy, rozpoczętą w 1206 r., ukończono 30 lat później. Początkowo budowla miała trzy wieże - w zachodniej mieściła się bogato dekorowana komnata główna mistrza zakonu. W XV w. forteca i miasto były już otoczone murami obronnymi, bramami wjazdowymi i dodatkowymi basztami. Twierdza miała drugie po Viljandi najpotężniejsze fortyfikacje w Inflantach. Na początku XVII w. wojska rosyjskie zdobyły miasto i dokonały rzezi miejscowej ludności. Zamek złupiono, a znaczną część obwarowań i baszt zburzono. Zamek nigdy nie został odbudowany. Pięknej niegdyś budowli pozwolono zmurszeć. Choć dziś obiekt wymaga poważnych prac rekonstrukcyjnych, wciąż jeszcze wzbudza podziw wśród odwiedzających. Do dzisiaj zachowały się fragmenty grubych murów okalających miasto oraz spora część fortyfikacji wokół samego zamku (w tym również wieże). Przysadzista, krągła baszta południowa oraz wieża zachodnia zwieńczona pierścieniem z kamienia robią największe wrażenie (prawdopodobnie dlatego, że są w najlepszym stanie).
Na terenie zamku znajduje się również niewielki pałacyk, tzw.
Nowy Zamek. Wzniesiono go w 1777 r. na podwalinach bramy wiodącej do starego zamku. Od 1949 r.
pałac jest siedzibą Muzeum Historii i Sztuki Cesis. Stała ekspozycja przybliża dzieje miasta i okolic od czasów prehistorycznych do momentu odzyskania niepodległości przez Łotwę. Wspinaczka na przylegającą do pałacu wieżę pozwala nacieszyć oczy malowniczymi widokami rozpościerającymi się z jej szczytu.
Zamek i Muzeum Historii i Sztuki Cesis, wt.-nd. 10.00-18.00, bilety: normalny 6 € , ulgowy 3,50 €.Ciekawym obiektem w Cesis jest również
Kościół św. Jana z XIII w. Ta gotycka budowla jest drugą pod względem wielkości w kraju. Kościół św. Jana (1281-84), znajdujący się przy ul. Liela Skolas, na południe od zamkowych włości. Nad miastem góruje strzelista wieża, widoczna z każdego zakątka Cesis. Pierwotnie świątynia pełniła funkcję katedry, później przemianowano ją na kościół św. Jana. Gotycka budowla jest drugą pod względem wielkości w kraju. Swój obecny kształt zawdzięcza przebudowom, jakim poddano ją w latach 1744-1854. Pamiątkami po nich są: zegar słoneczny na murze południowym oraz czworoboczna wieża. Skromną elewację budowli zdobią wysokie, witrażowe okna. Po wejściu do świątyni warto zwrócić uwagę na epitafia miejskich notabli, mistrzów zakonnych i książąt. Można tu również odnaleźć pierwiastek estoński. Sporych rozmiarów płótno Chrystus na krzyżu na specjalne życzenie władz miasta namalował w 1856 r. estoński artysta Johann Köler. Doskonałą akustykę świątynia zawdzięcza wysokim sklepieniom i nawom bocznym, dzięki którym dźwięki długo wybrzmiewają w zakamarkach kościoła. Latem odbywają się tu liczne koncerty muzyki organowej, uznawane za jedne z najlepszych w kraju. Każdego dnia można wspiąć się na
wieżę kościelną (wstęp 2 € ), skąd rozpościera się widok na okolice miasta, malownicze zakątki, ruiny zamku i stare kamieniczki.
Na północ od zamku , ukryta w zieleni parkowej, stoi niewielka budowla. Jest to zbudowany w
XIV w. kościół św. Katarzyny, który przez cztery stulecia pełnił funkcję świątyni rzymskokatolickiej. W 1845 r. z nakazu carskiego przebudowano ją na cerkiew Objawienia Pańskiego, koncentrując się głównie na elewacji budynku, dzięki czemu wnętrze kościoła do dziś nosi znamiona gotyku (doskonałym tego przykładem jest pomieszczenie dla duchownych). Wewnątrz kościoła pozostawiono również łukowe okna. Na zewnątrz uwagę przykuwają dwie masywne wieże zwieńczone krągłymi kopułami z czaszami, zbudowane w stylu bizantyjskim. Kopuły są jedynym elementem pozwalającym przypuszczać, że jest to kościół prawosławny.
Po meczacym, goracym dniu odpoczywamy w pieknym parku polozonym u podnoza zamku.Jemy lody (
lod kosztowal 1,50 € ) dla ochlody i pijemy zimny
cedr ( kosztowal 2€ ).
Powoli wracamy do auta i ruszamy w dalsza droge.